به گزارش قدس آنلاین، حضرت علی بن الحسین (ع) ملقب به سجاد و زین‌العابدین امام چهارم شیعیان، روز پنجم شعبان سال ۳۸ هجری (یا به روایتی ۱۵ جمادی‌الاولی همان سال)، در مدینه دیده به جهان گشود. مادر امام سجاد (ع)، بانویی ایرانی بود و شهربانو نام داشت. آن بانوی بزرگوار در رؤیایی صادقه، اسلام آورده و همچون نرجس خاتون مادر امام مهدی (عج) توسط حضرت صدیقه کبری (سلام‌الله علیها) برای فرزند عزیزش امام حسین (ع) خواستگاری شده بود، پس از سختی‌های بسیاری که متحمل شد، به مدینه آمد. (مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج ۲، ص ۱۳۵)، اما به هنگام ولادت، آن بانو وفات یافت و فرزند خود را تنها گذاشت.
کنیه و القاب امام سجاد (ع)
کنیه امام سجاد (ع)، ابوالحسن، ابوالحسین، ابومحمد، ابوالقاسم و ابوعبدالله است. (طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ ق، ص ۲۵۶). القاب آن حضرت زین‌العابدین، سیدالساجدین، سجاد، ذوالثفنات، هاشمی، علوی، مدنی، قرشی و علی‌اکبر است. (ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ ق، ج ۴، ص ۱۷۵).
همسر و فرزندان امام سجاد (ع)
امام چهارم دارای همسران متعددی بودند که اکثر آن‌ها ام‌ولد بوده‌اند. ام‌ولد به کنیزی گفته می‌شود که به ازدواج مردی درآمده و از او صاحب فرزند می‌شود و دیگر حالت مملوکیت کامل ندارد و نمی‌شود او را فروخت.
یکی از همسران حضرت سجاد (ع) حضرت فاطمه (ام‌عبدالله) دختر حضرت امام حسن (ع) می‌باشند که ثمره ازدواج حضرت با آن بانوی مکرمه، امام محمدباقر (ع) بوده است. (مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۵۵).
دوران حیات امام سجاد (ع)
دوره حیات و امامت امام سجاد (ع)، مقارن با امامت سه امام شیعیان امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و حکومت یزید بن معاویه (۶۴-۶۱ ق.)، عبدالله بن زبیر (۷۳-۶۱) که حاکم مستقل مکه بوده است، معاویه بن یزید (چند ماه از سال ۶۴)، مروان بن حکم (۹ ماه از سال ۶۵)، عبدالملک بن مروان (۸۶-۶۵) و ولید بن عبدالملک (۹۶-۸۶) بود. آن حضرت سه سال پیش از شهادت امام علی (ع) متولد شد. وقتی دیده به جهان گشود، جدش امیرمؤمنان (ع) در جبهه جهادِ جنگِ جمل مشغول کارزار بود. در ۱۳ سالگی نیز عموی بزرگوار خویش امام حسن (ع) را از دست داد و پس از آن با پدرش امام حسین (ع) در مأموریت و رسالت سنگینی که آن حضرت در مبارزه با یزید ابن معاویه بر عهده داشت در سال ۶۱ هـ. ق. از مدینه همراه کاروان کربلا و پیام‌آور قیام پدر شهید خویش و تمام‌کننده آن شد.
امام سجاد (ع) گرچه با اهل بیت (علیهم‌السلام) وجه اشتراک در همه فضایل دارند و هیچ فرقی میان آنان از نظر صفات و فضایل انسانی نیست، اما از نظر گفتار و کردار شباهت تامی به جدشان امیرالمؤمنین (ع) دارند. خطبه‌های آن حضرت در بیان حقانیت قیام عاشورا، در کوفه و شام صدای امیر بیان را در گوش‌های انسان‌های خفته طنین‌انداز کرد و انقلابی به‌وجود آورد که در عظمت پیام کمتر از خود واقعه عاشورا نبود.
پس از آن واقعه نیز سال‌های متمادی، امام سجاد (ع) در ۳۴ سال امامت خود یعنی سال ۹۴ قمری یا سال ۹۵ قمری، که در ابلاغ شریعت الهی و مبارزه علیه طاغوت خلاصه می‌شد را با شیوه‌ای خاص در شرایط اختناق آن دوران و در قالب تربیت شاگردان و با جهاد فرهنگی و معنوی در قالب دعا و نیایش‌های حق‌جویانه و معرفت بخش ادامه داد.
قیام‌های دوران امام سجاد (ع)
پس از واقعه کربلا و در دوران امام سجاد (ع) قیام‌های مختلفی روی داد. در سال ۶۳ قمری بعد از واقعه کربلا واقعه حَره روی داد و مردم مدینه علیه امویان قیام کردند، اما امام سجاد (ع) از آغاز شورش خود را کنار کشید و با مردم همراه نشد، چون پایان کار را می‌دانست. (شهیدی، زندگانی علی بن الحسین (ع)، ۱۳۸۵ ش، ص ۸۶).
نهضت توابین یکی دیگر از نهضت‌های پس از واقعه کربلا بود که می‌خواستند در صورت پیروزی، امامت جامعه را به اهل بیت (ع) بسپارند. قیام مختار نیز سومین جنبش مهم پس از واقعه کربلا است که درباره ارتباط امام سجاد (ع) با این جنبش نیز ابهاماتی وجود دارد. گفته شده که مختار پس از آنکه موفق شد در کوفه، شیعیانی را به سوی خود جذب کند، از امام سجاد (ع) استمداد جست، اما امام روی خوش نشان نداد. (کشی، رجال الکشی- اختیار معرفه الرجال، ۱۴۰۹ ق، ص ۱۲۶).
آثار و شاگردان امام سجاد (ع)
بر اساس برخی منابع علوم بسیاری از امام سجاد (ع) نقل شده و پندها، دعاها، احادیثی در فضل قرآن، حلال و حرام، جنگ‌ها و روزها (تاریخ) از وی بجا مانده است. (شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ ق، ج ۲، ص ۱۵۳).
صحیفه سجادیه، رساله حقوق، دعای ابوحمزه و زیارت امین‌الله از جمله آثار امام سجاد هستند. ایشان شاگردانی، چون ابوحمزه ثُمالی، ابوخالد کابلی، اَبان بن تَغْلِب، جابر بن عبدالله انصاری، سُلَیم بن قیس هلالی، ابراهیم و حسن فرزند محمد بن حنفیه، سعید بن مسیب بن حزن قرشی مخزومی، یحیی بن اُم طُوَیل، سعید بن جُبَیر، محمد بن جُبَیر بن مُطعِم و... تربیت کرد.
شهادت امام سجاد (ع)
حضرت علی بن الحسین (ع) در زمان خلافت ولید بن عبدالملک به شهادت رسید. بر اساس روایتی که ابوبصیر از امام جعفر صادق (ع) نقل کرده است، امام فرموده است: حضرت علی بن الحسین (ع) در حالی که ۵۷ ساله بودند از دنیا رفت و این واقعه در سال ۹۵ هجری و به نقل معتبرتر در ۲۵ محرم اتفاق افتاد. حضرت زین‌العابدین (ع) در بقیع در کنار مرقد مطهر حضرت امام حسن مجتبی (ع)، عموی بزرگوارش، مدفون شدند.

منبع: جوان انلاین

انتهای خبر/